Przeglądając zawartość pulpitów mojej Vity, odkryłem dawno zapomnianą ikonę z wizerunkiem uroczej dziewczyny w tiarze. Serię Atelier znałem wcześniej jedynie z internetu i słyszałem o niej sporo dobrego. Łącząc to z faktem, że po Bayonettcie potrzebowałem spokojniejszej rozgrywki, postanowiłem dać tytułowi szansę.
Piękna, niezwykła, cudowna, wspaniała. To jest właśnie Bayonetta. Takimi samymi przymiotnikami można opisać wydaną w 2014 roku na konsolę Wii U grę Platinum Games. Będzie dużo akcji, walki, widowiskowych ataków i seksownych scen, a wszystko to z uroczą wiedźmą w roli głównej.
Przygody kulki o imieniu Kirby wracają na ekrany konsol Nintendo 3DS. Zaprezentowana światu w 1992 roku postać gościła na konsolach N każdej generacji w najróżniejszych wariantach. Od gier platformowych, przez golf, kończąc na wyścigach, już od blisko 14 lat różowy stworek niezmiennie dostarcza dobrej rozrywki. Dziś do sklepów trafiła kolejna odsłona cyklu zatytułowana „Kirby: Planet Robobot”.
“Conception II: Children of the Seven Stars” to kolejny jRPG ze stajni Atlusa. Można powiedzieć że gra jest połączeniem dungeon-crawlera z symulatorem randkowania. Zasiadając do tego tytułu miałem w miarę sprecyzowane wymagania, solidna i ciekawa fabuła, dobrze zrobiony system walki. Czy dostałem wszystko czego oczekiwałem?
Na przestrzeni lat pojawiło się kilka znakomitych jRPGów osadzonych w świecie Persony. To uniwersum bez wątpienia dałoby się zaadaptować do większości istniejących obecnie gatunków gier. Wydawca postanowił zaskoczyć fanów. Zamiast kolejnego bliźniaczego tytułu, stworzył coś świeżego i niepowtarzalnego. Zaowocowało to wydaniem gry rytmicznej „Persona 4: Dancing All Night”.
Pikselowe sześciany opanowały już chyba każdą możliwą platformę. Niedawno, bo 17 grudnia 2015 roku, swoją premierę miała wersja na konsolę Wii U. Dzięki uprzejmości firmy Conquest dane mi było zagrać i ocenić, jak ta wersja wypada na tle innych. Czy dobrze się bawiłem?
Spotkanie ze starożytnymi wierzeniami w grach jest zawsze czymś fascynującym. Ilekroć siadam do produkcji opartej na jakiejkolwiek mitologii, zawsze zastanawiam się jak autorzy ją potraktowali i czy ich wizja będzie podobna do mojej. Do przygody z Paluteną, Pitem i Meduzą zasiadłem, głupio się przyznać, spaczony lekko grami z serii “God of War”. Jednak czy jest tutaj co porównywać?
Wstyd przyznać, ale dłuższy czas w ogóle nie wiedziałem o wyprodukowanej przez Bandai Namco serii “Tales of…”. Gdyby nie absolutny przypadek pewnie do dzisiaj ten stan rzeczy by się nie zmienił. Pewnego dnia zakupiliśmy na Allegro “Tales of Xillia – Day One Edition” w okazyjnej cenie. Po rozpakowaniu pudełka, obejrzeniu artbooka, gra trafiła na półkę i chwilowo została zapomniana.