Dzisiaj wielkie grańsko, wreszcie odrobina gry fabularnej dla ukojenia nerwów. Jak to mawiał Piotr Fronczewski: “Przed wyruszeniem w drogę, należy zebrać drużynę”, to właśnie tym się dzisiaj zajmiemy. Będzie epicko!
Pierwszy dzień w soczewkach od rana do nocy! Nawet nie wiecie jak ciężko się pozbyć pewnych nawyków, ale trzeba przyzna – komfort jest zdecydowanie większy, chociaż wyglądam maksymalnie gorzej. O czym Trik przypomina mi na każdym kroku, co ja poradzę ze w mentalności ja i okulary to już jeden byt.
Czytacie kolejny tekst znaczy przeżyłem! O tym dlaczego miałbym trafić do krainy wiecznych łowów możecie czytać tutaj. Udało się w pełni wykonać wczorajszy plan, dzięki temu mam fajny biały ekran do wyświetlania obrazu, rozwijany green screen i dodatkowo wielkie bele materiału nie zalegają za wyrem.
To był bardzo produktywny weekend, duży pokój wygląda mniej jak gruzowisko, a bardziej jak hmmm takie mniejsze gruzowisko. Moja nerdowska nora nabiera wreszcie kształtu!
Pierwsze siedem dni za mną, codziennie o 21 wskakuje kolejny odcinek mojej gadaniny. Ciekawe jak długo będę miał jeszcze coś sensownego do napisania? Na jak długo starczy mi pomysłów na codziennie notki? Cóż najwyżej będę pisał bez pomysłu i sensu, to takie w moim stylu, w końcu ponad pięć lat uchodziło mi to płazem na Expijowie!
Przepełnia mnie duma, pierwszy raz od dłuższego czasu zaplanowałem coś i wykonałem w zadanym terminie. Oczywiście z trzech założonych czynności zrobiłem jak do tej pory jedynie dwie ale to i tak duży sukces, a mam jeszcze niedzielę na ogarnięcie reszty.
Wreszcie nastał piąteczek, piątunio! Co będę robił w ten zacny weekend? Niestety musicie czytać dalej, żeby się tego dowiedzieć. To najkrótszy wstęp jaki kiedykolwiek napisałem dlatego własnie czytacie nikomu niepotrzebne, nie posiadające żadnej treści zdanie! No, teraz długość się zgadza!
Przez cały okres pandemii udało mi się raz zagrać w RPGa, takiego klasycznego z ludźmi i w ogóle. Tyle miesięcy izolacji społecznej, a nam się nie chciało usadzić dup przed komputerem i wbić na Discorda. Winię za to naszego mistrza gry. Leniwiec coś mówił że ma jakieś życie, sprawy ważne, rodzinę, no tragedia. W każdym razie wreszcie poszedł po rozum do głowy! Zaczynamy nową przygodę!
Pracuje jako programista, ten zacny zawód jest w moim życiu powodem radości i głównym czynnikiem powodującym chęć mordu. Pomińmy gdzie pracuję, dla tej opowieści ważny jest fakt, że obecnie integruję firmowe aplikacje z bibliotekami pewnej chińskiej firmy.
Od jakiegoś czasu mierze się z zamiarem porzucenia mojego długoletniego kompana – okularów i przerzucenia się na soczewki kontaktowe. Noszę bryle praktycznie od urodzenia, nie pamiętam siebie bez nich, podobnie jak reszta świata. Aby potrenować zakładanie, zdejmowanie i samo noszenie postanowiłem kupić roczny egzemplarz testowy. Dzisiaj paczucha dotarła do paczkomatu.